• Euskara
  • Biteri Experience https://mukom.mondragon.edu/biteri-experience Mon, 16 Jun 2014 09:47:55 +0000 eu hourly 1 https://wordpress.org/?v=6.0.1 Zer da Biteriexperience? https://mukom.mondragon.edu/biteri-experience/2014/06/16/zer-da-biteriexperience/ https://mukom.mondragon.edu/biteri-experience/2014/06/16/zer-da-biteriexperience/?noamp=mobile#respond Mon, 16 Jun 2014 09:47:07 +0000 http://mukom.mondragon.edu/biteri-experience/?p=592 Egoiliar baten bukatzear dagoen ikasturteari dagokion hausnarketa:

    “De vez en cuando es mejor no pensar demasiado las decisiones serias. Dejarnos llevar y decantarnos por lo que a veces no resulta la opción más agradable, pero si la más conveniente. A principios de este curso tomé una decisión bastante a la ligera, y que iba en principio un poco contra mi voluntad. Sin embargo, ahora recuerdo esa elección como uno de los mayores aciertos de mi vida. Y me puedo auto agradecer el hecho de haber hecho caso a mi instinto en aquella ocasión.

    En un año he vivido un montón de cosas. Miro hacia atrás y me cuesta creer que haya pasado todo en apenas 9 meses. Ha sido todo muy intenso en muy poco tiempo, y de verdad que si algo me llevo de esta experiencia, es una gran sorpresa. Puede que la suerte haya jugado su papel en esta historia, y haya contribuido a la hora de rodearme de personas tan agradables y de momentos tan imborrables, pero no soy una persona muy supersticiosa, así que creo que lo mío no ha sido un caso particular, y que todos los que hemos compartido esta vivencia pensamos en parte parecido, lo manifestemos o no.

    Es curioso, pienso en el primer día y todo me parece muy surrealista. Aquellos primeros pasos que dimos por esta nueva etapa de nuestras vidas,  que precisamente coincidieron con los pasos que dimos por BEIZAMA (que no fueron pocos), tampoco fueron en vano. Veía todo muy distinto, supongo que tendemos a juzgar mucho a la gente y al final, puedo decir que las personas que menos me agradaban al principio, han resultado ser las que más me han acompañado durante estos días.

    Puede que muchos piensen que ellos no sirven para vivir en una residencia, que necesitan estar tiempo solos, que les cuesta hacer amigos, dormir fuera de casa… Personalmente puedo decirles que se olviden de esas tonterías. Yo también me creía una de esas personas y vaya ahora veo que todas esas  pequeñas cosas no están más que en nuestra cabeza. En la realidad aunque pueda parecer raro, todo me ha parecido más fácil. Es obvio que también he tenido mis problemillas. Por supuesto que echas a mucha gente de menos, que a veces te ves tumbada en la cama de tu nueva habitación y piensas en lo bien que estarías en tu casa, en tu cama, con tus hermanos, con tus amigos… pero… para el carro un segundo. Aquí también tienes la que acaba siendo tu casa, sí tienes razón, también está tu cama y vaya que si están tus amigos. Desde luego aparte de todo esto, yo también puedo decir que he encontrado aquí a una persona que es mi compañera y sin duda cumple la función de hermana en todos los aspectos. Así que esos momentos de cama acaban siendo completamente evitables y prescindibles.

    Echando un ojo a lo vivido una vez más, me doy cuenta de que los domingos, no han sido los domingos deprimentes y odiosos de antaño. El hecho de venir aquí al colegio mayor, ha tenido un valor añadido durante todo el curso, lo que me ha empujado a empezar las semanas con más ganas y sobretodo, con más ilusión. He hecho un montón de cosas que jamás hubiera imaginado y he compartido primeras experiencias tales como cenar en una sagardotegi o tomar parte en una cata de vinos,  acontecimientos que no conocía en primera persona, pero de los que sí había oído hablar.

    Tampoco me olvido de las juergas que nos hemos pegado juntos. Supongo que pasárselo bien siempre es un objetivo que tenemos en mente, y desde luego que todas las salidas que hemos hecho juntos han cumplido con creces esa expectativa. Desde maritxus, hasta los carnavales de Tolosa, pasando por las visitas a Gasteiz, el acto académico, San Pancracio…

    Me he dado cuenta de que las ganas han sido las que han jugado el papel más importante en todas estas vivencias. Gracias a los batzordes hemos presentado diferentes propuestas, y otorgándoles un poco de empeño a estas proposiciones hemos llegado lejos juntos… Podría decir que ¡hasta Francia! precisamente a Luz Ardiden a esquiar. En realidad, por muy rápido que hayan pasado estos 9 meses, repasando todas las cosas que hemos hecho siento que ha habido tiempo para todo. Ejemplo de esto es el hecho de que a principio de curso, se nos ofreció tomar parte en actividades extraescolares organizadas por el colegio mayor, en las que yo he participado mediante el grupo de roller. Segunda decisión acertada. Esto me ha servido para desconectar de los estudios y sacarles todavía más partido a los días de la semana. Puedo decir que con este grupo también he llegado lejos, incluso hemos competido en una maratón. Es curioso, porque muchas veces no sabes de lo que eres capaz hasta que te lo propones, y ves que con motivación lo consigues. Yo personalmente no me veía  capaz de acabar aquella maratón, y vaya queda claro una vez más que las ganas han sido indispensables y han contribuido a sumar una experiencia más para el recuerdo.

    Haciendo un esfuerzo por contar un poco por encima lo que ha significado para mí formar parte de todo esto, cuatro páginas incluso se quedan cortas, así que no tengo más remedio que dedicarle mis últimas palabras a aquello que más he valorado durante esta experiencia, y ese factor afortunado es sin duda la compañía. La gente que he conocido aquí. Tenía oído que en colegios mayores y residencias es habitual hacer amigos de verdad, dado a la convivencia, a las horas que pasas con ellos y a las cosas que compartes. Y de hecho nunca había dudado de esto que me decían, pero no he sabido lo cierto que era hasta que lo he vivido. Una sorpresa más. Y que menos que agradecérselo a todos y cuando digo a todos, es a TODOS.

    Mi pequeña gran familia, estoy encantada de haberos conocido, y digo conocer porque creo que compartir situaciones cotidianas con la gente es la mejor manera para descubrir qué hay detrás de cada uno. ¡Y nosotros las hemos compartido todas! Y no sólo encantada, también estoy en parte en deuda con vosotros. Por haberme sabido sacar una sonrisa todos los días y por haberme hecho sentir que podía contar con vosotros para lo que fuera. Creo que me habéis enseñado muchas cosas, y con eso es con lo que me quedo. Probablemente ahora cada uno seguirá con su vida a su manera, pero que nuestros caminos se hayan cruzado aquí durante 9 meses y que Biteri haya sido testigo de ello, no puede haber sido casualidad. Espero que a todos os vaya genial de aquí en adelante y recibáis todo lo que os merecéis. Ojalá esto no acabe aquí y podamos seguir disfrutando los cursos siguientes juntos.”

    ]]>
    https://mukom.mondragon.edu/biteri-experience/2014/06/16/zer-da-biteriexperience/feed/ 0
    Broller Gasteizen https://mukom.mondragon.edu/biteri-experience/2014/06/02/broller-gasteizen/ https://mukom.mondragon.edu/biteri-experience/2014/06/02/broller-gasteizen/?noamp=mobile#respond Mon, 02 Jun 2014 14:53:35 +0000 http://mukom.mondragon.edu/biteri-experience/?p=585 Gasteizen ospatzen den Martin Fiz maratoi entzutetsuan parte hartu zuen Broller taldeak orain gutxi. Ez da ekimen erraza horratik!  Urte osoan entrenatzen ibili eta gero, batenbatek pentsa lezake aisa egiten den gauza horietako bat dela. Ez da ordea ahuntzaren gauerdiko eztula. Amaterrak baino are eta maila kaxkarragoa zuen talde honek ikasturte hasieran eta hala ere, zer eta horrelako froga bat egitera aurkeztu.

    Aurkeztu baino ausartu esan beharko nuke, ez baita makala tale honek egindakoa. Eguzki nahiz eguraldi nahasia izan, izerditan blai eta izterrak bero bukatzen zuten entrenamendu saioak. “Trena” egiten ikasteak ere nahikoa lan eman zuen. Hankazangoak modu egokian erabili eta elkar trabatzea sahiesten duten bitartean, eskuak helduta ibiltzea lortzea da helburu. Gozatu ederra hartu zuen taldeak helmugara iritsi zirenean.

     

    ]]>
    https://mukom.mondragon.edu/biteri-experience/2014/06/02/broller-gasteizen/feed/ 0
    SozialKlown https://mukom.mondragon.edu/biteri-experience/2014/03/19/sozialklown/ https://mukom.mondragon.edu/biteri-experience/2014/03/19/sozialklown/?noamp=mobile#respond Wed, 19 Mar 2014 22:42:15 +0000 http://mukom.mondragon.edu/biteri-experience/?p=579 “Klown izatea, bizi jarrera da nagusiki. Begirada deskolonizatzea da. Industria iraultza eta gero, txunditzeko gaitasuna galdu zuen mendebaldeak. Pertsona heldu bihurtzea, bat batean, harridurari uko egitea bilakatu zen; kaikutzat juzkatuko zintuzten bestela. Gure osasun emozionala eta erlazionatzeko modua galera honetatik osatu ez direlakoan nago.

    Harritzera jolasten badugu, zera esaten du garunak: harrituta nagoela iruditzen zait. Baina, zerekin? Eta orduan, arreta jartzen du. Eta orduan, lehenago oharkabean pasa zaion zerbait (ia dena, ia beti, pilotu automatikoa piztuta bizi garelako maiz) ikusi egiten du, usaindu, entzun, sentitu, dastatu … Egiatan nahiz txantxetan txunditzen garenean, gure arnasa aldatu egiten da. Harridurak, indarra arnasa hartzeko momentuan egitea eragiten digu. Airea hartzean. Arnasa hartzean orainaldiarekin konektatzen gara, testuinguruarekin, geure barruarekin eta geure inguruarekin. Mundutik eta gure aurretik joan zirenengandik hartzen dugu, bizitzaren katean geure ekarpen propioa egin ahal izateko behar duguna.

    Klownaren begirada, aurrez aurre, begi handiekin, bekainak jasota, harridura existentzial baten adierazpen teknikoa da. Inozentzia handiko begirada da. Zalantza da bere egoera naturala. Dena zalantzan jartzen duen (baita bere burua ere) baten begirada da.”

    Virginia Imaz

     

    ]]>
    https://mukom.mondragon.edu/biteri-experience/2014/03/19/sozialklown/feed/ 0
    Pribilegioez https://mukom.mondragon.edu/biteri-experience/2014/02/28/pribilegioez/ https://mukom.mondragon.edu/biteri-experience/2014/02/28/pribilegioez/?noamp=mobile#respond Fri, 28 Feb 2014 16:23:08 +0000 http://mukom.mondragon.edu/biteri-experience/?p=566 Urteak joan urteak etorri, Biteri Ikastetxe Nagusiaren inguruko aldatzen ez den irudi bat bere ostatu izaera da.

    Neurri haundi batean gure errua da, ez baitugu asmatzen gure izaeraren oinarriak zeintzu diren modu egokian transmititzen. Baina beste ein haundi batean, posizio politiko bat ere bada; hau da, badago jende bat, ez dutenak Biteri ostatu bat izateaz aparte beste ezer ezin izan daitekeenaren ustea inolaz ere aldatu nahi.

    Debate honen aurrean adibidez, unibertsitateko buru batzuek ez dute garbi ikusten zergatik ikasle batzuek beste batzuen aurrean, hainbat pribilegioz gozatzeko aukera izan dezaketen. Puntu honetan ostatu izatearen edo ostatu baino zerbait gehiago izatearen ideiaz gain gaude itxuraz, baina ez dugu aintzina aipatu dugun posizio politikoa begi bistatik galdu behar, ezta hortik aurrera sortzen den irudikapen kulturala.

    Baina edonolako posizioez aparte, mesfidantza sortarazten didana “pribilegio” hitza da. Buelta asko eman dizkiot kontzeptu hori hankaz gora jartzen saiatzeko, hainbeste non irtenbiderik gabe aurkitu naizen azken egun hauetan, salaketa hori egin digutenei arrazoia emateko puntuan egon naizen. Prest nago ordea, egoiliar ohi batzuekin hitz egin eta gero, argudio berriak emateko.

    Lehenik eta behin diru kontuez aritu beharko genuke. Biterira datorren ikasleak diru bat ordaintzen du, beraz bertako egoiliar izateagatik zerbitzu bat jasotzen du, dudarik gabe. Gauza da zerbitzu hori zertan datzan. Pribilegioen ideia eusten duten arrazoiek, Biteriko profesionalen lanaren gainean jartzen dute mira, ostatu hartzeak berez badakarrelako diru ordainketa bat, eta hori hartzen da Biteriren oinarrizko zerbitzutzat, besterik ezean.

    Zer da hortaz Biterik eskaintzen duena? Zein da bertako profesinalen lana? Zer izan daiteke batzuek pribilegiotzat hartzen duten hori? Historian zehar belaunaldi desberdinetako gazteak beti izan dira gizarte bakoitzeko helduen kritiken objetu: arduragabeak direla, konpromezuak hartzea kostatzen zaiela, indibidualistak direla eta gixa horretako perlak ezartzen dizkiete. Normalki,  unibertsitatera datozen gazteek hiru aukeren artean bat hautatu beharra dute: 1) beste ikasle batzuekin pisu bat alokatu, 2) euren etxetik joan etorri ibili eta 3) Biterin ostatu hartu. Lehenengo aukerarentzako ez dut hausnarketarik, euren erabakia da pisua alokatzea eta kito, unibertsitateak edota Biterik ez du zeresanik. Oro har, gaur egun ere helduen ikuspuntutik abiatuta, gazteen heldu izatera bide hori ez da batere erreza, helduek hainbat ardura hartu behar dituztela exijitzen diete, baina aldi berean ez dira ausartzen ardura horiek har ditzaten uztera. Eta etxeko edo helduekiko egoera deseroso horretaz gain, euren kideen arteko harreman sutsu eta bortitzean bizirik iraun behar dute, norberak bere tokia topatu: amodioak, genero diskriminazioa, sexua, alkohola eta drogak, etxean erakutsitako balioak errealitatean frogan jartzea. Eta eskolaz kanpoko ekintzak ere hor daude, eta noski ikasketak. Gure ikasle gazte hauentzako beraz, unibertaitatera etortzea oihan beltz eta trinko batean murgiltzearen pareko da. Unibertsitatera datozen gazteen aukerekin bukatzeko, bigarren aukera hautatzen dutenek, euren familien laguntza eta euskarria dute, nola ez. Eta biterira etortzen direnak? Hauek langile profesional batzuen sostengua dute.

    Hau horrela izanda, nik ez dut inondik inora Biterira datozen ikasleek bertan egoteagatik inolako pribilejiorik dutenik ikusten. Alderantziz ordea, nere ustez, unibertsitatearen betebeharra da, egoera korapilatsu eta hauskor horretan bizi diren gazteei segurtasun eta lasaitasun minimo bateko parada eskaintzea. Eta Biteriko egoiliarrek horixe bera da aurkitzen dutena gure etxean, eta horregatik ordaintzen dute.

    ]]>
    https://mukom.mondragon.edu/biteri-experience/2014/02/28/pribilegioez/feed/ 0
    IINN elkarbizitza https://mukom.mondragon.edu/biteri-experience/2014/02/25/iinn-elkarbizitza/ https://mukom.mondragon.edu/biteri-experience/2014/02/25/iinn-elkarbizitza/?noamp=mobile#respond Tue, 25 Feb 2014 17:36:31 +0000 http://mukom.mondragon.edu/biteri-experience/?p=560 Ikastetxe Nagusietan orohar, gurean behintzat hala da, aurki daitekeen ezaugarri garrantzitsuena elkarbizitza da. Hori da gaur egun listozapo guztien ahotan aurkitzen den besteekiko (zure alorreko lehiatzaileekiko) desberdintzen gaituen elementua.

    De Eski irteera

    Baina edozein ertzetik begiratuta ere, Ikastetxe Nagusien ezaugarri hau benetakoa da. Ez da negozioa egiteko zer miragarri bilatu bat. Benetan gurea da. Batenbatek esan lezake “ya, baina hori bizitzaren ezein egoeratan, eguneroko bizitzan edota erakundetan ere tarteko da nahi eta nahi ez”. Eta seguruenik horrela izango da. Eta seguruenik ere, zinez gai honen koxka elkarbizitza horrekin zer egiten den izango da. Ez dut gai hau ez ezbaidan jarriko ezta eztabaidatuko ere.

    Gaur bilatzen dudana gurean berez ematen den elkarbizitza hori nola erabiltzen, kudeatzen edota norabidetzen dugun azaltzea bait da.

    De MC gau tematikoa

    Biterin elkarbizitza ez da ondo pasatzea, ezta lagunak egitea edota elkarrekin ikasteko taldeak sortzea ere. Hori dena berez gertatuko da, baita Biterin ez bazaude ere. Baina bertan egonda ez zara sekula bakarrik egongo ezta sentituko, nahi ez baduzu behintzat. Hasiera hasieratik etxearentzako oinarrizkoa den talde baten parte izango zara, talde horretan zure gradu berdina ikasten ari diren kideak aurkituko dituzu eta taldearen norabidea gidatzen lagunduko dizuen profesional bat izango duzu ondoan.

    Testuinguru honetan pertsonen arteko harremanak du indarra. Harreman horiek landuz, kideen arteko lotura den sare horrek hautsiezina den sendotasun bat lortuko du eta hamaika gauza desberdin abiarazteko malgutasunaz ezaugarrituko da. Kideen arteko harremanaren pareko, taldeen arteko harremana bilatuko eta erraztuko dugu, horrela sarearen sendotasun eta malgutasuna muga gabe areagotzeko. Gauzak horrela, oinarrizko erlazio hauen funtsaren poderioz hainbat eta hainbat gauza, ekintza, irteera, txapelketa, juerga, tertulia eta abar luze bat antolatuko dira. Eta irekiko diren bide guzti horietan urrats desberdinak ematen laguntzeko, pertsona anitz ezagutu eta eurekin komunikatzea eta elkar lan egitea bilatuko dugu. Beste batzuen artean unibertsitateko irakasleak, udaletxeko teknikari eta zinegotziak, unibertsitatea kudeatzen duten langileak, inguruko erakunde eta enpresetako profesionalak, Biteriko egoile ohiak eta abar luze eta amaigabe bat.

    De Atzerritarrekin afaria

    Beraz hau horrela izaki, Biteriko egoileek ondo pasatzen dute, sagardotegira joaten dira, eskiatzera joaten dira, jolasak antolatzen dituzte eta kirola ere egiten dute, ardo dastatzeak antolatzen dituzte, Gasteizko Mercedesera joan izan dira bertan lan egiten duen egoile ohi baten eskutik. Tira ez nuke sekula amaituko. Ekintza guzti hauek ordea ez da Biterin bilatzen dena, horiek lanaren ginga dira; gure egiazko lana izpirituak sendotzea da, sareak ehuntzea, ezein moetatako harreman kudeatzen ikastea, bizitzarako armak eskaintzea azken finean.

    Biteriko elkarbizitzak unibertsitatean igaroko den denbora tartea errotzen laguntzen du.

    ]]>
    https://mukom.mondragon.edu/biteri-experience/2014/02/25/iinn-elkarbizitza/feed/ 0
    XXXVI Ikastetxe Nagusien Topaketa https://mukom.mondragon.edu/biteri-experience/2014/02/11/xxxvi-ikastetxe-nagusien-topaketa/ https://mukom.mondragon.edu/biteri-experience/2014/02/11/xxxvi-ikastetxe-nagusien-topaketa/?noamp=mobile#respond Tue, 11 Feb 2014 13:39:51 +0000 http://mukom.mondragon.edu/biteri-experience/?p=551 biteriexperience

    Otsailak 13,14 eta 15ean Ayete, Bidealde, Deusto, Miguel de Unamuno eta Biteri Ikastetxe Nagusiek antolatuta Espainiako Ikastetxe Nagusien topaketa ospatuko da Bilbon. Beronen lema “XXI. mendeko Ikastetxe Nagusiak” da. Horra programa eta argibide gehiago.

    Ikastetxe Nagusi bakoitzari gure lana zein den azalduko duen kartel bat egitea eskatu zaigu, hau da, misioa, bisioa eta balioak eta nola antolatzen garen deskribatuko duen irudi bat garatzea. Hauxe atera zaigu.

    Azken zirriborroetan ari gara beraz ez da behin betiko kartela, baina ez dauka itxura txarra ala?

     

    ]]>
    https://mukom.mondragon.edu/biteri-experience/2014/02/11/xxxvi-ikastetxe-nagusien-topaketa/feed/ 0
    Garapenerako kooperazioan parte hartzen https://mukom.mondragon.edu/biteri-experience/2014/02/10/garapenerako-kooperazioan-parte-hartzen/ https://mukom.mondragon.edu/biteri-experience/2014/02/10/garapenerako-kooperazioan-parte-hartzen/?noamp=mobile#respond Mon, 10 Feb 2014 12:53:07 +0000 http://mukom.mondragon.edu/biteri-experience/?p=548 Aspaldiko amets bat egi bihurtzeko puntuan gaude. Etiopiako Wukro hiriak garapenerako bidean emango duen pauso txiki baten laguntzaile zuzena izango da Haima. Mondragon Unibertsitateko Diseinu Berrikuntza Zentroa eta Etiopia Utopia Fundazioaren arteko elkarlanaren bideratzaile izan da Biteriko Haima Talde Solidarioa.

    Gobernuz kanpoko elkartea sukaldari eskola baten inguruan biratuko duen proiektu eskerga abian jarriko du Wukron eta Eskola Politeknikoko diseinu sailak, 3.mailako ikasleen laguntzaz, SABORES proiektuaren irudi korporatiboa egingo du.

    Ariketa honen aurkezpena datorren asteazkenean egingo diegu ikasleei.

    Horra Fundazioarekin lan egiten duen beste talde baten Wukrora bisita.

    ]]>
    https://mukom.mondragon.edu/biteri-experience/2014/02/10/garapenerako-kooperazioan-parte-hartzen/feed/ 0
    Ikutu beldurrik gabe https://mukom.mondragon.edu/biteri-experience/2014/01/22/ikutu-beldurrik-gabe/ https://mukom.mondragon.edu/biteri-experience/2014/01/22/ikutu-beldurrik-gabe/?noamp=mobile#respond Wed, 22 Jan 2014 11:24:21 +0000 http://mukom.mondragon.edu/biteri-experience/?p=542 Aspaldi honetan konturatuta nago kontaktu fisikoaren aurkako gizartea sortzen ari garela. Biteriko dinamizatzailea naiz eta etxean gora eta behera ibili ohi naiz egin behar desberdinetan. Bertako egoiliarrekin topo egiten dut eguneroko bizitzako hainbat momentutan, askotan, orain eskaileratan, gero bazkaltzen, eta batez ere egiten ditugun bilera oparoetan. Egoera guzti horietan kosta egiten zaigu elkar ukitzea.

    Urte bateko alaba bat dut eta konturatuta nago zoratu egiten nauela hura ukitzea. Beti atsegin izan dut oinak ferekatzea. Hiloba gaztetxo bat dut eta hamaika aldiz ibili naiz haren oinekin jolasean, txiki txikitatik, eta oraindik ere eskatu egiten dit noiz edo noiz. Jada hamaika urte ditu. Azkazalak luze xamarrak eramatea gustatzen zait eta oso erraza da horiekin kilimak editea, edo azkureak baretzea edota gozatu ederrak eskaintzea esker oneko azal bati. Baina nahasten ari naiz.

    Nere alabagaitik ari nintzen. Bainua dela, edo pardela aldaketa bat dela, edo orain modan dagoen “azala azalarekin” aita eta haurraren arteko kontaktu fisikoa parra parra bilatzea dela, gauza da elkar ikutzearen eztia eta ematen duen indarra somatzen ari naizela.

    Jaiki, gosaldu, dutxa bat hartu eta ederki apaindu ondoren etorri klasera edo lanera edo dena delakora. Kalean topo egiten duzun jendeari “egunon” esan eta irribarre bat eskaini, beroketa modura, ia nola erantzuten duten. Gelan sartu eta jarri zure tokian. Ondoan esertzen zaizun lehenengo kideari eskua eskaini iezaziozu egun ona opatzeko, eta segidan ez utzi zure eskua askatzen, minik eman gabe edo gehiegi behartu gabe noski. Hartu bere eskua zureen artean, batekin heutsi eta bestearekin azala laztandu. Laztanak ez dute maitesunezkoak izan behar, errespetuzkoak baizik eta jakingurazkoak. Ileak dituen ikusi, hatz desberdinek nolako luzera duten ikasi, batenbatek okerduraren bat duen, azkazalen kolorea eta forma berezia, esku barruko arrastoen nondik norakoak, maskurrak edo gogortutako azala eremuak dituen. Hori dena eta otutzen zaizun gainerakoa.

    Ariketa honek entrenamendua behar du, ez da behin egin eta ahazteko zerbait, ezta egunero pertsona berdinarekin saiatzekoa. Lana behar du eta denbora eta mugak gainditzeko gogoa eta ondoan dagoena gehiago ezagutzeko grina.

    ]]>
    https://mukom.mondragon.edu/biteri-experience/2014/01/22/ikutu-beldurrik-gabe/feed/ 0
    Mediak https://mukom.mondragon.edu/biteri-experience/2014/01/15/mediak/ https://mukom.mondragon.edu/biteri-experience/2014/01/15/mediak/?noamp=mobile#respond Wed, 15 Jan 2014 15:45:27 +0000 http://mukom.mondragon.edu/biteri-experience/?p=535 Komunikaziorako bide berriak, sare sozialak eta sakelekoen metamorfosi geldiezinaren arabera, Biteri Ikastetxe Nagusian ez dugu abilezia gehiegirik erakutsi. Hortan gabiltz ordea, egunero zerbait berria ikasten, begizuloetako amaraunak astindu eta mare magnum neurrigabe honetan itotzeke.

    Laister gure batzorde batek sortutako bideoa eskaintzea espero dugu, ordurarte MUtelebistarena ez dago gaizki.

    ]]>
    https://mukom.mondragon.edu/biteri-experience/2014/01/15/mediak/feed/ 0
    Brollerrak baino gehiago https://mukom.mondragon.edu/biteri-experience/2013/11/18/brollerrak-baino-gehiago/ https://mukom.mondragon.edu/biteri-experience/2013/11/18/brollerrak-baino-gehiago/?noamp=mobile#respond Mon, 18 Nov 2013 14:33:48 +0000 http://mukom.mondragon.edu/biteri-experience/?p=519 Iaz jarri zen martxan patin gainean aritzeko ekimena. Ariketa zelebre honek hainbat ipurdiko eta eskumutur bihurritu ekarri zituen baina baita parre eta arratsalde pasa gozoak ere.

    Aurten ordea bestelako bide bat hartu dugu. Tira, ondo pasatzeko intentzioa beti hor dago, eta barre eta algarak amaigabeko ongoetorria dute. Baina esan bezala, osterantzeko helburu bat ekarri dugu begi bistara: asteburuetan antolatu ohi diren lasterketatan parte hartzea.

    Jadanik Donostiako 15km klasikan atera ginen. Esperientzia ikaragarria eta era berean zoragarria izan zen. 450 roller inguruk parte hartu genuen. Berealdiko giroa zegoen, jendetza piloa, kirolean aritzeko tenperatura zoragarria eta ez zuen euririk egin.

    Horra ibilbidearen bideoa.

    Patinatzea ez da gauza erreza. Ondo patinatzea esan nahi dut. Botak jarri eta bidegorrian astoarena egitea ez da zaila, eta konturatu baino lehen zure burua erreka zuloan sartuta ikus dezakezu hainbat hezur hautsita. Gu gainera taldean gindoazen eta horrek ere koordinazio maila nabarmena eskatzen du. Eskerrak taldekide baten anaiaren laguntza izan genuen bestela ez dakit nola bukatuko genukeen. Berarekin hasi ginen”trenarena” egiten, eta orduntxe ikasi genuen zein zaila den eta zenbaterainoko konzentrazio eta prestaketa fisikoa eskatzen duen. Hala ere ez gara makalak, gehiegi entrenatu gabe lortu genuen parte hartu eta bukatzea. Helburu bakar bat genuen, hamabost minutu beranduago atzetik zetozen korrikalariek ez harrapatzea. Lehenengo korrikalariak harrapatuz gero, lasterketatik kanpo gerazten zinen. Hori frakasoa. Eta kostata baina denok lortu genuen saioa bukatzea. Beste egunen batean hitz egingo dugu egindako denboraz eta iritsitako postuaz.

    ]]>
    https://mukom.mondragon.edu/biteri-experience/2013/11/18/brollerrak-baino-gehiago/feed/ 0